مقاله پژوهشی:روش‌های تقویت هماهنگی بین ‌سازمانی در مدیریت راهبردی بحران‌های طبیعی

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری آینده‌پژوهی دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی

2 پژوهشگر توسعه

چکیده

هماهنگی بین ‌سازمانی از دغدغه‌های اساسی مدیریت بحران در بسیاری از کشورها است که فقدان آن در مدیریت بحران‌های طبیعی، عوارضی از قبیل افزایش تلفات، جراحات و هزینه‌های مالی را به دنبال دارد. این پژوهش، به‌منظور بیان روش‌های تقویت هماهنگی بین‌ سازمانی در مدیریت راهبردی بحران‌های طبیعی، از طریق تئوریزه نمودن و چارچوب‌بندی عوامل مؤثر بر این نوع از هماهنگی و سنجش میزان تأثیر هر عامل در قالب مدل مفهومی صورت گرفته است. تحقیق از نوع کاربردی و توسعه‌ای است و اطلاعات آن براساس مطالعات کتابخانه‌ای (اسنادی) و اطلاعات ناشی از مصاحبه با خبرگان(با روش دلفی) و استفاده از نظرات 100 نفر از صاحب‌نظران دارای تجربه عملی در این حوزه (با استفاده از نرم‌افزارهای spss) سامان یافته است و در نهایت با استفاده از مدل معادلات ساختاری (با استفاده از نرم‌افزار Amos)عوامل مؤثر بر هماهنگی بین‌ سازمانی و نوع رابطه بین آن‌ها احصا شده که مدل مفهومی مذکور با درصد بالایی مورد تأیید واقع شد. براساس نتایج حاصله از مدل ارائه‎شده و نوع رابطه بین عوامل آن، شش روش تقویت هماهنگی بین ‌سازمانی در مدیریت راهبردی بحران‌های طبیعی حاصل گردید.

کلیدواژه‌ها


  • فهرست منابع و مآخذ

    الف. فارسی

    • آقاجانی، حسنعلی (1388)، هماهنگی: درون‌سازمانی و برون‌سازمانی، بابلسر: انتشارات دانشگاه مازندران.
    • اسکندری، محمدامین (1384)، «فاجعه بم، زلزله تنها علت نبود»، دومین همایش علمی تحقیقی مدیریت امداد و نجات، تهران: موسسه آموزش عالی علمی-کاربردی هلال ایران.
    • ربیعی، علی؛ سمیرا سادات پورحسینی؛ علی اردلان (1392)، «ارزیابی کارکرد هماهنگی سازمان‌های مسئول در مدیریت بحران‌های طبیعی»، فصلنامه علمی پژوهشی حکیم، کرمان: دوره 16، شماره 2، تابستان 1392.
    • پورحیدری، غلامرضا؛ برهان‌الدین ولدبیگی (1391)، درس‌نامه مدیریت جامع بحران، تهران: آرویج ایرانیان.
    • بیرودیان، نادر (1389)، مدیریت بحران- اصول ایمنی در حوادث غیر منتظره، مشهد: انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد.
    • بهمنش شکیب، داوود؛ احمد کارگر (1396)، ارائه مدل نظری هماهنگی بین ‌سازمانی در مدیریت راهبردی بحران‌های طبیعی با روش فراترکیب، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات بین‌ رشته‌ای دانش راهبردی سال هفتم، شماره 27، صفحه 102- 71.
    • جدی، سید مجید (1387)، «اثر تیم‌سازی بر افزایش هماهنگی در مدیریت بحران»، فصلنامه مدیریت بحران؛ تهران: مرکز پژوهش‌های مدیریت بحران و دفاع غیر نظامی، سال اول، شماره 1، پاییز 1387.
    • درابک، توماس ای؛ جرالد جی. هواتمر (1383)، اصول و راهنمای عملی برای دولت‌های محلی، تهران: شرکت پردازش و برنامه‌ریزی شهری.
    • عباس‏نژاد، فاطمه؛ مینا عنابستانی (1391)، «بررسی عوامل مؤثر بر هماهنگی بین سازمان‌های اجرایی درگیر در مدیریت بحران‌های طبیعی در استان خراسان جنوبی»، سومین همایش مدیریت بحران در صنعت ساختمان؛ تهران: سیویلیکا.
    • علمداری، شهرام (1389)، الگوها و دیدگاه‌ها در مدیریت بحران، تهران: بوستان حمید.
    • علمداری، شهرام؛ محمدحسین میردهقان (1384)، اصول مانور در آمادگی‌های قبل از حوادث؛ دومین همایش علمی تحقیقی مدیریت امداد و نجات، تهران: مؤسسه آموزش عالی علمی-کاربردی هلال ایران.
    • قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران کشور (1387)، مصوب مجلس شورای اسلامی.
    • محمدی کنگرانی، حنانه و همکاران (1390)، «بررسی تحلیل شبکه روابط رسمی و غیر رسمی میان‎سازمانی با استفاده از رویکرد تحلیل شبکه‌ای (مطالعه موردی: استان کهگیلویه و بویراحمد)»؛ فصلنامه مدیریت دولتی: دوره 3، شماره 6، بهار و تابستان 1390، ص 149 تا 164.
    • والش، دونالد و همکاران (1386)، سیستم ملی مدیریت سوانح؛ ترجمه بابا محمودی، عبدالرضا و وحیده سعدایی جهرمی؛ شیراز: فرامتن، ۱۳۸۶.

    ب. انگلیسی

    • Banipal, K. (2006). Strategic Approach to Disaster Management: Lessons Learned from Hurricane Katrina. Disaster Prevention & Management, 15, 3, pp. 484-494.
    • Chen, R., Sharman, R., Rao, H. R., & Upadhyaya, S. J. (2008). Coordination in Emergency Response Management. Communications of the ACM, Vol 51(5), pp. 66– 73.
    • Hall, Richard H., John P. Clark, P.C. Giorano, P.V. Johnson, and V. Roekel.1977.“Patterns of Interorganizational Relationships” Administrative Science Quarterly 22: 457-74.
    • McEntire, D. A. (2008). Issues in Disaster Relief: Progress, Perpetual Problems and Prospective Solutions. Disaster Prevention & Management, 8, pp. 351 – 361.
    • Noblit, G.W., Hare, R.D. (1988). Meta-Ethnography: Synthesizing Qualitative Studies, Los Angeles: Sage Publications.
    • Pitt, M. (2008). Learning Lessons from the 2007 Floods. The Pitt Review Report. http://www.cabinetoffice.gov.uk/thepittreview/final_report.aspx.
    • Sandelowski M. Barros J. Handbook for Synthesizing Qualitative Research, Springer publishing company Inc; 2007.
    • Smith, W., & Dowell, J. (2000). A Case Study of Coordinative Decision-making in Disaster Management. Ergonomics, 43, pp. 1153 – 1166.
    • Salmon, P. M., Stanton, N. A., Walker, G. H., & Jenkins, D. P. (2009). Coordination between the Military and Civilian Organisations: Issues and Solutions. HFIDTC/2/WP3.1.4/3.