2
جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشکده علوم انسانی ، گروه جغرافیا ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی ، تهران ، ایران.
چکیده
همواره از گردشگری پزشکی به عنوان مسافرت گردشگران به منظور بهره برداری از خدمات پزشکی به کشورهای دیگر یاد می شود. در طی سال های اخیر به خصوص در کشورهای در حال توسعه ، گردشگری پزشکی به عنوان تجارت مهم تبدیل شده است . گردشگری پزشکی در کشورها درآمدزایی اقتصادی،توسعه تولید ناخالص ملی،افزایش اشتغال زایی،جلوگیری از فرار مغزها و بهبود زیرساخت ها را به همراه داشته است. کشور ایران نیز با توجه به ارزانی خدمات پزشکی آن نسبت به سایر کشورها ، وجود نیروهای متخصص و پزشکی مدرن ، از ظرفیت های قابل توجهی در این زمینه بر خوردار است . اما وجود معضلات و مسائلی مانند ضعف برنامه ریزی ، ضعف های مدیریتی و سایر عوامل سبب شده که گردشگری پزشکی در ایران از جایگاه خوبی برخوردار نباشد . لذا در پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و از نظر هدف از نوع کاربردی به تحلیل موانع توسعه گردشگری پزشکی (مطالعه موردی:منطقه 6 تهران) پرداخته شده است . جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه صاحب نظران ، کارمندان و اساتید دانشگاه حوزه پزشکی و توریسم تشکیل می دهند که حجم نمونه آن بر اساس مدل کوکران تعداد 40 نظر مشخص شد.نتایج یافته ها بر اساس آزمون میانگین و آزمون دوجمله ای در نرم افزار spss مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج نشان داد که در مجموع موانع اقتصادی و زیرساختی تاثیر گذاری بیشتری در عدم توسعه گردشگری پزشکی منطقه 6 تهران ایفا می کنند و موانع سیاسی نیز کمترین نقش را در راستای توسعه گردشگری پزشکی منطقه 6 تهران ایفا می نمایند.
بدیعی، فرناز؛ ابراهیمی، عبدالحمید و دیدهخانی، حسین، (1395)، شناسایی و رتبه‌بندی راهکارهای توسعه گردشگری پزشکی؛ مطالعه موردی استان گلستان، فصلنامه علمی- پژوهشی تحقیقات بازاریابی نوین، دوره 6، شماره 4، صص 36-25.
داوری، مجید، (1390)، چالش‌های اقتصادی نظام سلامت ایران، فصلنامه مدیریت اطلاعات سلامت، دوره 8، شماره 7، صص 171-161.
رکنی، لادن؛ رکنی، محمدباقر؛ پوراحمد، احمد و رضایی، مهدی، (1389)، بررسی گردشگری سلامت در جزیره کیش بر اساس نیازسنجی درمانی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، ششمین همایش ملی فرهنگی گردشگری خلیج همیشه فارس، تهران.https://civilica.com/doc/115915
شریفی چلنبر، کاملیا، (1396)، شناسایی و رتبه‌بندی موانع توسعه گردشگری پزشکی در استان گیلان، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، گروه مدیریت و اقتصاد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی.
شریفی چلنبر، کاملیا؛ رحیمی کلور، حسین؛ حاضری، هاتف و باشکوه اجیرلو، محمد، (1396)، شناسایی و رتبه‌بندی موانع توسعه گردشگری پزشکی در استان گیلان، اولین کنفرانس بین‌المللی بهینه‌سازی سیستم‌ها و مدیریت کسب‌وکار، بابل.https://civilica.com/doc/674553
شریفی چنبر، کاملیا؛ رحیمی کلور، حسین؛ حاضری، هاتف و باشکوه اجیرلو، محمد، (1396)، بررسی موانع نیروی انسانی متخصص در توسعه گردشگری پزشکی، کنفرانس بین‌المللی بهینه‌سازی سیستم‌ها و مدیریت کسب‌وکار، https://civilica.com/doc/674554
صدر ممتاز، ناصر و آقارحیمی، زهرا، (1389)، صنعت گردشگری پزشکی در ایران: راهکارهایی برای توسعه، فصلنامه مدیریت اطلاعات سلامت، دوره 7، شماره 3، ویژه‌نامه (همت مضاعف، کار مضاعف)، صص 524-516.
طباطبایی نسب، سید محمد؛ کنجکاو منفرد، امیررضا و زحمت‌کش سردوراهی، علی، واکاوی موانع و محدودیت‌های استقرار بازاریابی رابطه‌مند در صنعت گردشگری با استفاده از تکنیک تصمیم‌گیری چندمعیاره فازی، فصلنامه برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، دوره 1، شماره 2. صص 130-113.
فرامرزی، آلفا (۱۳۹۰)، گردشگری درمانی، پایگاه مقالات علمی مدیریت، System.Parsiblog.com.
قلیپور سوته، رحمت‌الله؛ امیری، مجتبی؛ امیری؛ ضرغام بروجنی، حمید و کیانی فیض‌آبادی، زهره،(1397)، واکاوی موانع توسعه گردشگری پزشکی در ایران با تأکید بر الزامات سیاست‌گذاری، فصلنامه گردشگری و توسعه، دوره 7، شماره 17، صص 60-38.
گلمکانی، محبوبه و باغانی، علی، (1397)، تبیین عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری سلامت با رویکرد اقتصاد مقاومتی، کنفرانس ملی الگوهای نوین در مدیریت و کسب‌وکار، دوره 1، شماره 4، صص 157- 142.
گودرزی، مجید،(1393)، برنامه‌ریزی راهبردی توسعه گردشگری پزشکی در کلان‌شهر شیراز، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه‌ریزی، دانشگاه اصفهان.
گودرزی، مجید، (1393)، برنامه‌ریزی راهبردی توسعه گردشگری پزشکی در کلان‌شهر شیراز، رساله دکتری، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه‌ریزی، دانشگاه اصفهان.
محرابی، جواد؛ خلیلی شورینی، سیاوش و خلفی، احمد، (1391)، بررسی موانع توسعه صنعت گردشگری در جمهوری اسلامی ایران، نشریه مدیریت توسعه و تحول، دوره 4، شماره 9، صص 10-1.
مرکز مطالعات سازمان میراث فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، (1398).
نعمتی ولی ابراهیم، پورحبیب؛ بابایی، یاور و قلی‌زاده ناطق، عباس، (1395)، ارزیابی موانع توسعه گردشگری پزشکی (مطالعه موردی: شهر اردبیل)، فصلنامه سلامت و بهداشت، دوره 7، شماره 2، صص 118-133.
نیکو،کتایون، (1397)، نقش ICT در کاهش ترددهای شهری منطقه 6 تهران، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، گروه مدیریت شهری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره)، شهرری.
ب. انگلیسی
A C Inkpen, E W.K Tsang. (2005). Social capital, networks, and knowledge transfer. Academy of Management Review, 165-146, (1)30.
A Kok. (2007). Intellectual Capital Management as Part of Knowledge Management Initiatives at Institutions of Higher Learning. The Electronic Journal of Knowledge Management, 192-181, (2)5.
A Seetharaman, H,H,B,Z Sooria, A S Saravanan. (2002). Intellectual capital accounting and Reporting in the knowledge economy. Journal of Intellectual capital, 148-128, (2)3.
Aleksandra Grajkowska. (2008). "Intellectual capital of knowledge-based companies as a key driver in creating value for their shareholders”., Oxford: BA Honours dissertation, Oxford Brookes University.
Aleksandra Grajkowska. (2011)Valuing intellectual capital of innovative start-ups. Journal of Intellectual Capital., 201-179, (2)12.
Annie Brooking. (1996), Intellectual capital: Core Asset fore the Third Millenium Enterprise. Newyork: Intellectual Thomson Business.Press.
Armando Calabrese، Roberta Costa, Tamara Menichi. (2013). Using Fuzzy AHP to manage Intellectual Capital assets: An application to the ICT service industry. Expert Systems with Applications، 40، 3747–3755.
B Marr. (2005), Perspectives on Intellectual Capital. Elsevier Butterworth- Heinemann: Oxford.
B Marr, G Schiuma. (2001). Measuring and managing intellectual capital and knowledge assets in new economy organizations. London: in Boune, M. (Ed.), Handbook of performance measurement, Gee.
Byungjin Yim, Byunghak Leem. (2013). The effect of the supply chain social capital. Industrial Management & Data Systems, 349-324, (3)13.
C Chabot. (1995). Defining high Technology. Stanford: Stanford Publication of Stanford University.
C M Chiu، M H Hsu, E T.G Wang. (2006). Understanding knowledge sharing in virtual communities: an integration of social capital and social cognitive theories. Decision Support Systems, 1888-1872.
Carlos Serrano Cinca، Cecilio Mar Molinero, Alexan Bossi Queiroz. (2003). The measurement of intangible assets in public sector using scaling techniques. Journal of Intellectual Capital, 275-249, (2)4.
Chun Yao Tseng, Yeong-Jia James Goo. (2005). Intellectual capital and corporate value in an emerging economy: empirical study of Taiwanese manufacturers. R&D Management, 201-187, (2)35.
Ci Rong Li. (2013). How top management team diversity fosters organizational ambidexterity, The role of social capital among top executives. Journal of Organizational Change Management, 896-874, (5)26.
Daniel Palacios-Marqués, Fernando José Garrigós-Simón. (2003). Validating and measuring IC in the biotechnology and telecommunication industries. Journal of Intellectual Capital. 347-332, (3)4.
Dongwook Han, Ingoo Han. (2004). Prioritization and selection of intellectual capital measurement indicators using analytic hierarchy process for the mobile telecommunications industry. Expert Systems with Applications, 527-519, 26.
Duanxu Wang, Shuai Chen. (2013). Does intellectual capital matter? High-performance work systems and bilateral innovative capabilities. International Journal of Manpower. 879-861, (8)34.
G Roos, J Roos. (1997). Measuring Your Company’s Intellectual Performance. Long Range Planning. 426-413.
Gholamhossein Mehraliana، Hamid Reza Rasekha، Peyman Akhavanb, Ali Rajabzadeh Ghataric. (2013). Prioritization of intellectual capital indicators in knowledge-based industries: Evidence from pharmaceutical industry. International Journal of Information Management. 216-209, 33.
Gregorio Martín De Castro, Pedro López Sáez. (2008). Intellectual capital in high-tech firms: The case of Spain. Journal of Intellectual Capital. 36-25, (1)9.
I Rodov, P Leliaert. (2002). FiMIAM: financial method of intangible assets measurement. Journal of Intellectual Capital, 336-323.
J Nahapiet, S Ghoshal. (1998). Social capital, intellectual capital and the organizational advantage. Academy of Management Review. 266-242, (2)23.
Jaakko Koivumki. (2013). Measuring the social capital of professions: a study of dentists in Finland. International Journal of Sociology and Social Policy. 508-491, (8/7)33.
Jay Liebowitz, Ching Y Suen. (2000). Developing knowledge management metrics for measuring intellectual capital. Journal of Intellectual Capital. 67-54, (1)1.
Jin Chen، Zhaohui Zhu, Hong Yuan Xie. (2004). Measuring intellectual capital: a new model and empirical study.Journal of Intellectual Capital. 212-195, (1)5.
k Dalkir، E Wiseman، M Shulha, S McIntyre. (2007). An intellectual capital valuation approach to a government organization. Management Decision. 1509-1497, (9)45.
K E Sveiby. (1989). The Invisible Balance Sheet. Stockholm: w. "Konrad group". Ledarskap.
K E Sveiby. (1997). The New Organizational Wealth: Managing and Measuring Knowledge-Based Assets. San Francisco: Berrett-Koehler.
K K Choong. (2008). Intellectual capital: definitions, categorization and reporting models. Journal of Intellectual Capital. 638-609.
Karl-Heinz Leitner. (2005). Managing and reporting intangible assets in research technology organisations. R&D Management. 136-125 (2)35.
L Edvinsson, M Malone. (1997). Intellectual capital : Realizing your Company’s True value by Finding its Hidden Brain Prower. New york, NY: Harper collins Publisher Inc.
L Edvinsson, P Sullivan. (1996). Developing a model for managing intellectual capital. European Management Journal. 64-356, (4)14.
l,l k Lim, p Dallimore. (2004). Intellectual capital : management attitudes in ServICe Industries. Journal of Intellectual capital. 194-181.
Lennox Joseph Henry. (2012). Intellectual Capital in a Recession: Evidence from UK SMEs. Journal of Intellectual Capital, (1)14.
M A Youndt، M Subramaniam, S Snell. (2004). A Intellectual capital profiles: An examination of investments and returns. Journal of Management Studies, 362-335, 44.
M P Sánchez، E Susana, C Rocío. (2009). Intellectual capital dynamics in universities: a reporting model"., 10 (2). Journal of Intellectual Capital, 324-307.
M Paloma Sánchez، Elena Susana, Castrillo Rocío. (2009). Intellectual capital dynamics in universities: a reporting model. Journal of Intellectual Capital. 324-307, (2)1.
M Porter. (1980). Competitive Strategy: Techniques for Analyzing Industries and Competitors. New York: The Free Press.
Mark A Youndt، Mohan Subramaniam, Scott A Snell. (2004). Intellectual Capital Profiles: An Examination of Investments and Returns. Journal of Management Studies. 361-335, (2)41.
Michael Elmes, David Wilemon. (1991). A field study of intergroup integration in technology-based organizations. Journal of Engineering and Technology Management. 250-229, 7.
Molly McLure Wasko, Samer Faraj. (2005). WHY SHOULD I SHARE? EXAMINING SOCIAL CAPITAL AND KNOWLEDGE CONTRIBUTION IN ELECTRONIC NETWORKS OF PRACTICE. MIS Quarterly, 57-35, (1)29.
MT Pedrini. (2007). Human capital convergences in Intellectual and sustainability reports. Journal of intellectual capital. 366-346, (2)8.
N Bernnan. (2001). Intellectual capital annual reports: evidence from Ireland. Accounting,Auditing &Accountability Journal. 436-423.
N Bernnan, B Connell. (2000). Intellectual capital : Current issues and policy implications. Journal of intellectual capital, 240-206.
Nick Bontis. (1998). Intellectual capital: an exploratory study that develops measures and models. Management Decision. 76-63, (2)32.
Nick Bontis. (2001). Assesing knowledge asset: a review of models used to measure intellectual capital. International of Management Review. 60-41.
Nick Bontis. (2010). Intellectual capital and business performance in the pharmaceutical sector of Jordan. Management Decision, 13-105, (1)48.
B Finn, D Torgeir. (2008). Knowledge management in software engineering: A systematic review of studied concepts, findings and research methods used. Information and Software Technology. 1068-1055.
(1998). Towards a theory of the technology-based firm. Research Policy. 489-465, 27.
Olunifesi Adekunle Suraj, Nick Bontis. (2010). Managing intellectual capital in Nigerian telecommunications companies. Journal of Intellectual Capital. 282-262, (2)13.
P C Goh, K P Lim. (2004). Disclosing intellectual capital in company annual reports: Evidence from Malaysia. Journal of Intellectual Capital. 510-500, (3)5.
Patricia Ordónez De Pablos. (2002). Evidence of intellectual capital measurement from Asia, Europe and the Middle East. Journal of Intellectual Capital. 302-287, (3)3.
Po Young Chu، Ling Yu Lin، Hsing Hwa Hsiung, Tzu Yar Liu. (2006). Intellectual capital: An empirical study of ITRI. Technological Forecasting & Social Change. 902-886, 73.
R S Kaplan, D P Norton. (1992). The balanced scorecard ± measures that drive performance. Harward Busines Review. 79-71, (1)7.
Richard Petty, James Guthrie. (2000). Intellectual capital literature review: Measurement, reporting and management. Journal of Intellectual Capital. 176-155. (2)1.
Rita Abban، W.F. (Onno) Omta، John B.K Aheto, V E Scholten. (2013). Connecting the dots, A multiple case study of the network relationships of small and medium-sized enterprises (SMEs) in the non-traditional agricultural export (NTAE) sector of Ghana. African Journal of Economic and Management Studies. 94-74, (1)4.
s Westphalen. (1999). Repoting on human capital: objectives and trends. International Smposium Measuring and Reporting Intellectual Capital: Experiences, Issues and prospects. June, Amsterdam.
Shiu Wan Hung، Jia Zhi Lin, Ping Chuan Chen. (2013). How social capital influences health community members’ adoption of organic foods. BritishFood Journal. 1582-1564, (11)115.
Stephen Pike، Goran Roos, Bernard Marr. (2005). Strategic management of intangible assets and value drivers in R&D organizations. R&D Management. 124-111, (2)35.
Subhash Abhayawansa. (2011). A methodology for investigating intellectual capital information in analyst reports. Journal of Intellectual Capital. 476-446, (3)12.
T Sander, K Lowney. (2006). Social Capital Building Toolkit Version.1.2. Civic Engagement in America, Saguaro Seminar. John F. Kennedy School of Government, Harvard University.
T Stewart. (1997). Intellectual capital : The New Wealth of Organization. New York, NY: Doubleday / Currency.
Taegoo Terry Kim، Gyehee Lee، Soyon Paek, Seunggil Lee. (2013). Social capital, knowledge sharing and organizational performance, What structural relationship do they have in hotels? International Journal of Contemporary Hospitality Management. 704-683, (5)25.
Tunc Bozbura. (2004). Measurement and application of intellectual capital in Turkey. The Learning Organization, 367-357, (4)11.
W Cannell, B (Eds) Dankbaar. (1996). Technology Management and Public Policy in the European Union. New York: Office for Official Publications of the European Communities & Oxford university press.
W S Chow, L S Chan. (2008). Social network, social trust and shared goals in organizational knowledge sharing. Information & 465-458, (7)45.
W Spencer. (winter, (1990 Research to product: A major U.S. challenge. Manage. Rev, PP. 53-45.
W Tsai, S Ghoshal. (1998). Social capital and value creation: the role of intrafirm networks. Academy of Management Journa 476-464, (4)41.
W Y Wang, C chang. (2005). Intellectual capital and performance in Causal Models : Evidence from the information Technology Industry in Taiwan. Journal of Intellectual capital, 236-222.
Yi-Chun Huang, Yen-Chun Jim Wu. (2010). Intellectual capital and knowledge productivity: the Taiwan biotech industry. Management Decision. 599-580, (4)48.
)
