مقاله پژوهشی:الگوی راهبردی نظام نظرسنجی سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 مشاور رئیس سازمان بسیج مستضعفین

2 استادیار دانشگاه آزاد تهران مرکزی

3 دانشیار دانشگاه آزاد تهران مرکز

4 استاد یار دانشگاه جامع امام حسین (ع)

چکیده

نظرسنجی ابزار ارزشمندی برای ارزیابی وضعیت افکار عمومی در هر موضوعی به شمار می‌آید. هدف نظام نظرسنجی سیاسی، تولید اطلاعات مرتبط با نظرات مردم در موضوعات مختلف سیاسی، با دقت و سرعت لازم و در اختیار کاربران و ذی‎نفعان قرار دادن آن می‌باشد. نظام مردم‌سالاری‌ دینی برای تشخیص و سنجش عملکرد خود، دارای شاخص‌هایی ازجمله مشورت با مردم و مشارکت آن‌ها در اداره‌ جامعه و بها دادن به رأی مردم،‌ می‌باشد. لذا نظام نظرسنجی سیاسی مبتنی بر مردم‌سالاری دینی در جهت حفظ و ارتقای ارزش‌های انسانی و اخلاقی جامعه است و از این طریق با ارائه مستمر، صحیح و دقیق رأی و نظرات مردم، به استحکام رابطه مردم با حکومت و برعکس کمک می‌کند. شناخت الگوی مطلوب (راهبردی) نظام نظرسنجی سیاسی در جمهوری اسلامی ایران، سؤال اصلی تحقیق است که محقق با بررسی وضعیت موجود، بررسی اسناد بالادستی به ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌های الگوی راهبردی نظام نظرسنجی سیاسی پرداخته است. در انجام این تحقیق از روش پژوهشی داده‎بنیاد استفاده ‌شده است. برای رسیدن به پاسخ سؤالات با مراجعه به جامعه آماری تحقیق، 42 جلسه مصاحبه پژوهشی با 24 نفر از صاحب‌نظران و نخبگان موضوع انجام شد.
نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مستقل و بی‌طرف بودن سازمان‌های نظرسنجی، رعایت اصول اخلاقی و حرفه‌ای، انتشار صادقانه نتایج نظرسنجی همراه با اطلاعات روش‌شناسی آن از مهم‌ترین اصولی هستند که در نظام مطلوب نظرسنجی سیاسی مورد تأکید است.

کلیدواژه‌ها


  • فهرست منابع و مآخذ

    الف. فارسی

    • حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی)، مجموعه بیانات، قابل‌ دسترسی در www.Khamenei.ir
    • ادیب حاج باقری، محسن (1385)، گراند تئوری راه و روش نظریهپردازی در علوم انسانی و بهداشتی، تهران، نشر بشری.
    • ایمان، محمدتقی؛ محمدیان، منیژه (1387)، روش‌شناسی علوم انسانی (حوزه و دانشگاه)، فصلنامه روش‌شناسی علوم انسانی، شماره 56.
    • دورماگن، ژان ایو؛ موشار، دانیل (1389)، مبانی جامعه‌شناسی سیاسی، ترجمه عبدالحسین نیک‌گهر، آگاه.
    • حاجیانی، ابراهیم (1394)، روش‌شناسی طراحی و تدوین الگوی مطلوب در پژوهش‌های امنیتی، تهران، فصلنامه راهبرد (مرکز تحقیقات استراتژیک)، صفحه 35.
    • حافظ‎نیا، محمدرضا (1381)، مقدمه‌ای بر روش تحقیق در علوم انسانی، تهران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه تهران.
    • دانایی‌فرد، حسن؛ امامی، سید مجتبی (1386)، استراتژی‌های پژوهش کیفی: تأملی بر نظریه‌پردازی داده‏بنیاد؛ اندیشه مدیریت، سال اول، شماره دوم - پاییز و زمستان؛ صفحه 69 تا 76.
    • علی مددی، حسین (1389)، نظرسنجی‌های خارجی انتخابات دهم ریاست جمهوری، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول.
    • فرخی، مصطفی (1383)، نظرسنجی در ایران، تهران، مرکز پژوهش‌های مجلس.
    • گویدل، کربی (2011) نظرسنجی در عصر دیجیتال؛ ترجمه ابراهیم شیرعلی و محمد آقاسی، تهران، پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات و جهاد دانشگاهی.
    • میرزایی مقدم، داوود (1381)، آسیب‌شناسی فرهنگی اجتماعی جامعه‌ ایران، تهران، مجموعه مقالات همایش ملی پژوهش اجتماعی.
    • محسنیان راد، مهدی؛ قدیمی، اسماعیل (1388)، آسیب‌شناسی روابط عمومی در ایران، فصلنامه علوم اجتماعی، شماره 47.

     

    ب. انگلیسی

    • Polling Politics, Media, And Election Campaigns; Lawrence R. Jacobs Robert Y. Shapiro from: Public Opinion Quarterly, Vol. 69, No.5, Special Issue 2005, pp. 635-641
    • The politics of public opinion: Polls, pollsters and presidents;Mattes, Robert Britt;ProQuestDissertations and Theses; 1992; PQDT