Identifying the components of public-defense diplomacy of the Islamic Republic of Iran with an emphasis on cyber space

Document Type : Research Paper

Authors

1 Passive Defense Department / Farabi College / Tehran / Iran

2 Department of Basic Sciences / Farabi College / Tehran / Iran

3 basic sience. farabi .tehran.iran

Abstract

Diplomacy is a peaceful solution to achieve the goals and national interests of countries at the lowest possible cost, and if the principles of its use are well observed, it will achieve to the goals. nowadays, the use of cyberspace in the field of diplomacy has been considered by different countries. current study was conducted with the aim to identify the components of public-defense diplomacy of the I.R.I with an emphasis on the cyberspace in both formal and informal areas and by asking the question, what are the official and informal factors influencing the components of the public-defense diplomacy of the I.R.I with an emphasis on the cyberspace? The statistical population includes Experts who are knowledgeable about diplomacy and cyberspace issues, who are aristocracy in the defense field. This research is of applied type and has been collected in a field method through questionnaires, library documents and Internet sites. The results show that in the field of formal diplomacy to hold online defense courses, strengthen defense diplomacy and convince neighboring and rival countries from the context of cyberspace have the most effective and in the field of informal diplomacy, the dissemination of defense information by observing the principles of protection in order to deterrence, the broadcasting of defense programs on the official website of the Ministry of Defense and the critique of defense and military policies of neighboring countries and the regions, from the perspective of the statistical community in this research, have a higher priority.

Keywords

Main Subjects

References

  • ف- فارسی

    • قرآن کریم.
    • احدی، محمد؛ و شاه‌محمدی، محمد (1397). «طرح راهبردی دفاع سایبری جمهوری اسلامی ایران در حوزه بازدارندگی»، فصلنامه علمی مطالعات بین‌رشته‌ای دانش‌راهبردی، 8 (31)، صص252-225.
    • افتخاری، علی‌اصغر (1390). دیپلماسی نوین امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران: جستارهایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
    • بشوی، محمد یعقوب (1383). آفتاب فقاهت (رهبر انقلاب حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی خامنه‌ای). قم: انتشارات مرکز جهانی علوم اسلامی.
    • بیات، محمود (۱۳۸۵). دیپلماسی دیجیتالی. تهران: انتشارات مرکز اسناد وزارت امور خارجه.
    • بیانات مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی).
    • پورحسن، ناصر (1390). «دیپلماسی عمومی نوین و دفاع همه‌جانبه»،فصلنامه راهبرد دفاعی، 9 (33)، صص 158-137.
    • پیرمحمدی، سعید (1395). «شاخص­های قدرت نرم دیپلماسی دفاعی جمهوری اسلامی ایران»، مجله سیاست دفاعی، 24 (95)، صص 34-9.
    • جعفری، سید اصغر (۱۳۹۸). «نقش دیپلماسی دفاعی در امنیت پایدار مبتنی بر دیدگاه امام خامنه‌ایمدظله‌العالی»، فصلنامه مطالعات دفاعی استراتژیک، 17 (78)، صص 88-63.
    • حاج ‌زرگرباشی، سید روح‌الله؛ و موحدیان، احسان (1397). «سایبر دیپلماسی دولت آمریکا؛ تأثیر صفحه فیس‌بوک وزارت امور خارجه آمریکا بر نگرش کاربران ایرانی نسبت به جامعه ایران»، فصلنامه مطالعات رسانه‌های نوین، 4 (15)، صص 112-73.
    • خانی، محمدحسن (1384). «دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها»، دوفصلنامه دانش سیاسی، 1 (2)، صص 148-135.
    • خبیری، بابک (1382). «راهبرد دفاعی جمهوری اسلامی ایران: ملزومات و راه‌کارها»، فصلنامه راهبرد دفاعی، 1 (1).
    • خرازی، رها (1385). «سایبر دیپلماسی: رسانه‌ها؛ نهادهای خصوصی دیپلماتیک»، روزنامه همشهری، 19 مرداد، 14 (4056).
    • خرازی، رها (١٣٩٢). «سایبر دیپلماسی در محیط هوشمند نوین رسانه‌ای»، فصلنامه رسانه، 24 (1)، صص 74-61.
    • رستمی، محمد صادق (1397). «دیپلماسی دفاعی و نقش آن در کنترل تهدیدات سایبری»، فصلنامه دانش انتظامی استان سیستان و بلوچستان، 6 (28)، صص 13-34.
    • عبداله­خانی، علی (1389). تهدیدها امنیت ملی. تهران: انتشارات موسسه ابرار معاصر تهران.
    • عسکری، محمود؛ و مینایی، حسین (1392). دیپلماسی دفاعی ج.ا.ایران. تهران: انتشارات مرکز آموزش شهید صیاد شیرازی.
    • فرهنگی، علی‌اکبر؛ قرائتی، علیرضا؛ و حاجی اوغلی، حسن (1393). «دیپلماسی دیجیتال و روابط میان دولت‌ها در جوامع معاصر»، فصلنامه مطالعات رسانه‌ای، 9 (24)، صص 99-89.
    • قنبری، سمیه (1399). «دیپلماسی سایبری روسیه برای تحول در رژیم حکمرانی فضای مجازی»، فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، 26 (109)، صص 174-139.
    • کولایی، الهه؛ شکاری، حسن؛ و احمدی‌نیا، مسعود (1392). «دیپلماسی سایبری آمریکا: مطالعه موردی جمهوری آذربایجان»، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، 19 (82)، صص 101-82.
    • گنجی‌دوست، محمد (1387). «تحولات دیپلماسی در عصر اطلاعات»، فصلنامه سیاست، 38 (1)، صص 212-185.
    • میرحسینی، سید محسن؛ و رحیم‌پور اصل، ایرج (۱۳۹۷). «کشورهای شکست‌خورده، چالش­های نوپدید دیپلماسی دفاعی؛ تهدید نظامی یا فرصت جدید»، فصلنامه سیاست، 5 (18)، صص 19-34.
    • هادیان، ناصر؛ و احدی، افسانه (1388). «جایگاه مفهومی دیپلماسی عمومی»، فصلنامه روابط خارجی، 1 (3)، صص 118-85.
    • یزدان‌فام، محمود (1386). سالنمای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
    • یوسفوند، یعقوب؛ مهدیان، حسین؛ و یوسفوند، ایوب (۱۳۹۸). «نظم بحرانی و پیامدهای راهبرد دیپلماسی دفاعی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست دفاعی، 28 (109)، صص 137-113.

    ب- انگلیسی                                             

    • Barston, R. P. (2006). Modern Diplomacy. London: Pearson Education, Third Edition.
    • Berridge، R. & Alan, J. (2001). A Dictionary of Diplomacy. New York: Palgrave MacMillan.
    • Melissen, J. (2005). “The New Public Diplomacy: Between Theory and Practice”، In: Jan Melissen (Ed.). The New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations. New York: Palgrave MacMillan.
    • Nye, J. s. (2004). soft power: the Means to success in world politics. New York: Public Affairs.
    • Olesya, G. (2006). Virtual Diplomacy - Diplomacy of the Digital Age (A dissertation presented to the Faculty of Arts in the University of Malta for the Degree of Master of Arts in Contemporary Diplomacy). Malta: University of Malta.
    • Sachar, B.S. (2003). “Cooperation in Military Training as Tool of Peace Time Military Diplomacy”, Strategic Analysis, 27(3), PP. 404-421.

Files

Share

How to cite

Statistics