The Strategic Model of the Ideal Culture of the Islamic Republic of Iran

Document Type : Research Paper

Authors

1 Chairman of the Strategic Institute for Leading Culture

2 Retired from the Army of the Islamic Republic of Iran

3 Head of Strategic Management and Human Capital Management Institute

Abstract

Culture as a "community of spirit" shapes and influences the mentality and tendencies of individuals and society and determines public behaviors as well as success and progress in all aspects based on culture.  That is why multiplicity in recognizing the desirability and the lack of common understanding of its optimal pattern can create unpleasant consequences.
the goal of present research is quantitative for the Strategic Model of the Ideal Culture of the Islamic Republic of Iran and practical in terms of its objective, and finally a field study regarding gathering information.
The statistical population of this study includes 30 cultural managers and management, a researcher-made questionnaire had been used as a data gathering tool, and S-test and one sample were used to analyze the data. It is concluded that The production of science and the organization of scientific institutions is a top priority in the formulation of optimal culture pattern of Islamic Republic of Iran.

Keywords

References

  • فهرست منابع و مآخذ

    الف. منابع فارسی

    • قرآن کریم.
    • اراکی، محسن (1390)، «مبانی نظری نظام‌سازی اسلامی چیست»، پایگاه تحلیلی تبیینی برهان.
    • بصراوی، فرشته (1385)، «تبیین شاخص‌‌های فرهنگی در اسلام»، مسجد دانشگاه، شماره 5، صص 43-20.
    • پورعزت، على‏اصغر (1382)، «ضرورت توسعه فرهنگ عدالت­پذیر برای نیل به جامعه عدل موعود» انتظار موعود، شماره 10.
    • توسلی، غلام‌عباس (1366)، نظریه‌های جامعه‌شناسی، تهران، سمت.
    • دورکیم، امیل (1383)، صور ابتدایی حیات دینی، ترجمه باقر پرهام، تهران، نشر مرکز.
    • ذوعلم، علی (1386)، مهندسی فرهنگ اصول و فرآیند، زمانه، شماره 58.
    • ذوعلم، علی (1392)، فرهنگ معیار از منظر قرآن کریم، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و‌ اندیشه اسلامی.
    • شاین، ادگار (1382)، مدیریت فرهنگ ‌سازمانی و رهبری، ترجمه برزو فرهی بوزنجانی، تهران، سیمای جوان.
    • شوالیه، ژان ژاک (1389)، فرهنگ نمادها، مترجم سودابه فضایلی، تهران، جیحون.
    • شورای عالی انقلاب فرهنگی (1386)، «چگونگی تبیین مؤلفه‌های اصلی فرهنگ» پایگاه اطلاع‌رسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی.
    • شورای عالی انقلاب فرهنگی (1392)، نقشه مهندسی فرهنگی کشور.
    • طوسی، محسن (1386)، تفسیر نماد‌های دینی، قم، پژوهش‌های اسلامی صداوسیما.
    • صالح اصفهانی، محمد (1387)، «الگوی مدیریت راهبردی نیروهای مسلح» رساله دکتری مدیریت راهبردی، تهران، دانشگاه عالی دفاع ملی.
    • علمداری، شهرام، ادیب، مصطفی (تیر و مرداد 1386)، «مهندسینظام آموزشی بخشی از مهندسی فرهنگی» مهندسی فرهنگی، شماره 10 و 11.
    • فرهی بوزنجانی، برزو و اسکندری، مجتبی (1384)، بررسی فرآیند فعالیت‌های کارشناسی و پژوهشی دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی و پیشنهاد راهکارهای اصلاحی، تهران، شورایعالی انقلاب فرهنگی.
    • فصیحی، سید حسین (1391)، «مبانی و اصول شکوفایی فرهنگی از نظر اسلام» پگاه‌ اندیشه، شماره 6 و 7.
    • کاشی، غلامرضا (1381)، اخلاق و برنامه‌ریزی فرهنگی، فرهنگ عمومی، شماره 33.
    • مشبکی، اصغر و پورعزت، علی‌اصغر (1380)، مدیریت فرهنگ جامعه، فصلنامه سخن، شماره 8.
    • ناظمی اردکانی، مهدی (1388)، صنایع فرهنگی و الزامات آن، کتاب ماه علوم اجتماعی، شماره 23.
    • هاشمی، سید حسین (1386)، قرآن و شاخصه‌های اخلاق نبوی، نشریه پژوهش‌های قرآنی، شماره، 46.
    • هچ، ماری، ان ال، کانلیف (1389)، نظریه سازمان، دانایی‌فرد، حسن، تهران، مهربان نشر.

Files

Share

How to cite

Statistics